کد مطلب:41802 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:28

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

حضرت داود كه بود و چه خصوصياتي داشت؟

«داود» يكي از پيامبران بزرگ بني اسرائيل بود، كه حكومتي عظيم داشت، و در آيات متعددي از قرآن مجيد مقام والاي او ستوده شده.

نيروي جسمانيش در حدي بود كه در ميدان جنگ بني اسرائيل با جالوت جبار ستمگر، با يك ضربه نيرومند به وسيله سنگي از فلاخن رها كرد جالوت را از بالاي مركب به روي خاك افكند، و در خون خود غلطيد.

بعضي نوشته​اند سنگ سينه او را شكافت و از آن طرف بيرون آمد!

و از نظر قدرت سياسي، حكومتي نيرومند داشت كه با قدرت تمام در برابر دشمنان مي​ايستاد، حتي گفته​اند در اطراف محراب عبادت او هزاران نفر شب تا به صبح به حال آماده​باش بودند!.

و از نظر قدرت معنوي و اخلاقي و نيروي عبادت چنان بود كه بسياري از شب را بيدار بود و به عبادت پروردگار مشغول، و نيمي از روزهاي سال را روزه مي​گرفت.

از نظر نعمتها خداوند انواع نعمتهاي ظاهري و باطني را به او ارزاني داشته بود، خلاصه اينكه داود مردي بود نيرومند در جنگها، در عبادت، در علم و دانش و در حكومت، و هم صاحب نعمت فراوان.

قرآن به شرح قسمتي از نعمتهاي خداوند بر داود پرداخته، چنين مي​گويد «ما كوهها را مسخر او ساختيم به گونه​اي كه هر شام و صبحگاه با او خدا را تسبيح مي​گفتند»! ص/18.

نه تنها كوهها كه «پرندگان را نيز دسته جمعي مسخر او كرديم، تا همراه او تسبيح خدا گويند». ص/19.

همه اين پرندگان و كوهها مطيع فرمان داود و همصدا با او و «بازگشت كننده به سوي او بودند». ص/19.

گرچه هر ذرات جهان ذكر و تسبيح و حمد خدا مي​گويند، خواه داودي با آنها همصدا بشود يا نشود، ولي امتياز داود اين بود كه به هنگام بلند كردن صدا و سردادن نغمه تسبيح، آنچه در درون اين موجودات بود آشكار مي​گشت و زمزمه دروني به نغمه بروني تبديل مي​شد، همانگونه كه در مورد تسبيح «سنگريزه» در دست پيامبر اسلام(ص) نيز در روايات آمده است.

در روايتي از امام صادق(ع) مي​خوانيم «داود به سوي دشت و بيابان خارج مي​شد، و هنگامي كه زبور را تلاوت مي​كرد هيچ كوه و سنگ و پرنده​اي نبود، مگر اينكه با او همصدا مي​شد».

قرآن بعد از ذكر اين فضيلت معنوي به ذكر يك فضيلت مادي پرداخته مي​گويد «و ما آهن را براي او نرم كرديم و به او گفتيم زره​هاي كامل و فراخ بساز و حلقه​هاي آنها را به اندازه و متناسب كن». سبأ/11.

ظاهر قرآن اين است كه، نرم شدن آهن در دست داود به فرمان الهي و به صورت اعجاز انجام مي​گرفت.

آخرين نعمت بزرگ خدا بر داود اين بود كه قرآن مي​فرمايد «ما به او علم قضا و داوري صحيح و عادلانه داديم». ص/20.

---

قصه هاي قرآن

حضرت آيت الله مكارم شيرازي